Het hoekje van de pech
Met te veel passagiers aan boord, een aanvaardbare traditie, vertrekt de bus uit al-Jadida. Een keurig geklede jonge dame, ontstemd, wringt zich door het schier ontoegankelijke looppad naar voren. Hijgend staat ze bij de chauffeur. Deze doet zijn best om haar te verstaan en heeft geen bezwaar tegen haar tijdrovende voorstel. Hij wijzigt zijn route, hoort uitroep- en vraagklanken, maar voert het voorstel hardnekkig uit. De bus gaat door de poort van het marechaussee-gebouw en stopt. De deuren blijven gesloten voor de verbaasde passagiers. Een nieuwsgierige douanebeambte slentert naar de bus en kijkt geamuseerd naar de bestuurder. Deze schuift het raampje opzij en vertrouwt hem iets toe. De douanebeambte beëindigt zijn luistersessie met een hoofdknik, draait zich om en gaat het gebouw in om even later weer te voorschijn te komen, vergezeld van twee collega’s.
De busdeur zoemt open en het hoofd van een douanier met hogere rang steekt erdoor: "Stilte een moment", verzoekt hij de passagiers. Hij kijkt vervolgens vragend naar de buschauffeur en deze wijst met zijn hoofd naar de jongedame naast hem. De ambtenaar gebaart haar uit te stappen. Een mobieltelefoon van een van de douaniers wordt in de bloemetjes gezet. Met dit apparaatje in aanslag, keert de douanier naar de bus terug. De deur zwaait weer open, en met een voet op de onderste tree, luistert de douanier aandachtig. Een toon wordt hoorbaar in de doodstille bus. Alle hoofden draaien in de richting van het geluid, behalve één hoofd. Dit hoofd behoort aan een wat oudere vrouw; deze schrikt en, onwillekeurig, kijkt ze naar haar boodschappentas op de grond. Daar komt het toontje vandaan. De douanebeambte verzoekt het looppad vrij te maken, althans zo goed en zo kwaad als het gaat, komt er zelf geheel in en staat voor de vrouw. Hij neemt haar tas in de hand en beveelt haar mee naar buiten te komen.
Opgelucht kan de jonge dief nu vrijelijk ademen; hij heeft slim gehandeld. Toen hij zag dat zijn slachtoffer zich een baan vocht naar de chauffeur, zag hij gelegenheid om zich van de ontvreemde mobiel te ontdoen en liet die in de tas van de oudere vrouw vallen.
De vermeende vrouwlijke dief wordt aangehouden en aangeklaagd, niet voor de diefstal maar wegens de arm van een mens die, gewikkeld in een krant en plastic, in haar tas was gevonden.
Helderziende die ze was, had ze niet kunnen voorspellen dat zij en haar handlanger, de bewaker van een begraafplaats, zouden worden ontdekt. Maar een profijtelijke seance zonder ledemaat zou aan geloofwaardigheid hebben ingeboet.
De busdeur zoemt open en het hoofd van een douanier met hogere rang steekt erdoor: "Stilte een moment", verzoekt hij de passagiers. Hij kijkt vervolgens vragend naar de buschauffeur en deze wijst met zijn hoofd naar de jongedame naast hem. De ambtenaar gebaart haar uit te stappen. Een mobieltelefoon van een van de douaniers wordt in de bloemetjes gezet. Met dit apparaatje in aanslag, keert de douanier naar de bus terug. De deur zwaait weer open, en met een voet op de onderste tree, luistert de douanier aandachtig. Een toon wordt hoorbaar in de doodstille bus. Alle hoofden draaien in de richting van het geluid, behalve één hoofd. Dit hoofd behoort aan een wat oudere vrouw; deze schrikt en, onwillekeurig, kijkt ze naar haar boodschappentas op de grond. Daar komt het toontje vandaan. De douanebeambte verzoekt het looppad vrij te maken, althans zo goed en zo kwaad als het gaat, komt er zelf geheel in en staat voor de vrouw. Hij neemt haar tas in de hand en beveelt haar mee naar buiten te komen.
Opgelucht kan de jonge dief nu vrijelijk ademen; hij heeft slim gehandeld. Toen hij zag dat zijn slachtoffer zich een baan vocht naar de chauffeur, zag hij gelegenheid om zich van de ontvreemde mobiel te ontdoen en liet die in de tas van de oudere vrouw vallen.
De vermeende vrouwlijke dief wordt aangehouden en aangeklaagd, niet voor de diefstal maar wegens de arm van een mens die, gewikkeld in een krant en plastic, in haar tas was gevonden.
Helderziende die ze was, had ze niet kunnen voorspellen dat zij en haar handlanger, de bewaker van een begraafplaats, zouden worden ontdekt. Maar een profijtelijke seance zonder ledemaat zou aan geloofwaardigheid hebben ingeboet.
No comments:
Post a Comment